Alles is Liefde, alles komt voort uit Liefde

 

Klopt, zegt de een, onzin, zegt de ander. Klopt, zeg je op het ene moment, onzin, zeg je als je het niet ziet zitten.

Als het klopt hoef je niet verder te lezen, vind je het onzin lees dan eens verder....

Kijk naar binnen, naar je gevoel, je voelt geen warmte, je voelt niets...of toch? Woede? Trots? Pijn? Zelfgenoegzaamheid? Afwijzing? Succes? Zelfmedelijden? Heeft iemand je iets aangedaan? Heb jij iemand iets aangedaan? Schuld? Boete? Karma? Dader of Slachtoffer? Nemen of Geven? Goed of Slecht? Zwart of Wit?

Alles lijkt twee kanten te hebben en jij zit aan een van die twee kanten. De ene keer aan de ene kant, een andere keer aan de andere kant. Je zit op een weegschaal, of op de wip? En wat is het draaipunt dan? Een derde kant?

Een verbindende factor? Wat maakt de wip een wip en de weegschaal een weegschaal? Het draaipunt! Zonder draaipunt, middelpunt kunnen er geen tegenstellingen bestaan, maar waarom is dat punt dan onzichtbaar? Iets wordt pas zichtbaar als je je aandacht erop richt. Als jij je aandacht op het draaipunt richt, ben je die weegschaal, ben je die wip en zit je er niet meer op.

Het enige wat ons tegenhoudt dit te zien, zijn onze zelfgemaakte beperkingen, onze blokkades, onze drang tot afscheiding. Ooit hebben wij onszelf die beperkingen opgelegd om pijn, woede of verdriet te voorkomen. Die beperkingen wilden we ook, en juist vooral, heel graag in de ander zien, zodat wij zelf niet gekwetst zouden worden.

Maar wat doe je dan? Je legt de verantwoordelijkheid voor je eigen leven bij een ander neer. Je ontkent je eigen geboorterecht, je eigen meesterschap, je eigen verantwoordelijkheid naar je eigen bron. En je ontneemt anderen hun verantwoordelijkheid, hun vrijheid, door die zelf in te vullen. Is dit wie je wilt zijn?

Je bent zo weliswaar met elkaar verbonden, maar het lijkt sterk op een web van illusies, waarin geen plaats is voor jouw eigen identiteit noch die van een ander. Je oordeelt continu en houdt rekening met de verwachtingspatronen van anderen en je verwacht dat anderen dat ook doen. Zo creëer je een leven, een maatschappij waarbij iedereen continu op eieren moet lopen, waar geen vrijheid heerst, waar doorlopend conflicten ontstaan omdat de verwachtingspatronen niet overeen blijken te stemmen.

Is dit alles wat je wilt, ben je hiervoor op Aarde gekomen? Wat zou Liefde nu doen?

Welke Liefde? De liefde als aantrekkingskracht tussen b.v. man en vrouw? Liefde is meer, veel meer. Liefde is de bezieling, waarom jij vanuit de perfecte eenheid de keus hebt gemaakt om op aarde te komen om die eenheid hier en nu te manifesteren

Liefde is het draaipunt, Liefde is de verbindende factor, Liefde is het warme gevoel dat alles goed is. Die Liefde stelt geen voorwaarden, heeft geen oordeel. Die Liefde kan afgewezen worden, onzichtbaar worden, maar is toch altijd weer beschikbaar als jij je aandacht er op richt en het erkent.

Uit die Liefde heb jij de dualiteit, als pad, gecreëerd om je bron, je oorsprong te leren kennen en te ervaren. Liefde is jouw bron. Liefde is de bron van ieder ander en zo zijn wij met elkaar verbonden. Her-ken en her-inner de Liefde in alles. Het is onze oorsprong en ons doel.

Mooi gezegd, maar hoe doe je dat dan, dat her-kennen en her-inneren?

Iedereen heeft wel eens een bijzonder liefdevolle ervaring gehad, zoek dat gevoel in je geheugen op, dan ken je het weer, en plaats dat weer in je hart, dan her-inner je het. Laat dit gevoel groeien door dit naar je omgeving uit te stralen tot het alles omvat en je dan open te stellen om dit gevoel vanuit je omgeving weer op te vangen. Dit kan je het beste op een rustig plekje doen, waar je je ogen dicht kan doen.

Maar als alles Liefde is, hoe komt het dan dat iemand ons kan kwetsen, dat we ons laten kwetsen?

Hiermee laten we aan onszelf zien dat er in ons systeem een stuk vastzit dat niet resoneert op de trilling van Liefde. Het doel is om een in het verleden ingebracht, nog werkzaam beperkend
denkpatroon zichtbaar te maken om dit te helen.

Het stuk resoneert wél op de trilling van dualiteit, die daardoor getriggerd wordt, in actie komt en waar het dan vaak op uitloopt is dat er gereageerd wordt vanuit die dualiteit en dat er een positie ingenomen wordt, tegenovergesteld aan de schijnbare, zelf geprojecteerde, positie van de aangever. Allebei op de wip.

Beiden kunnen dan hun voordeel doen, als ze de zin van deze illusie inzien en Liefde als de verbindende factor naar elkaar erkennen.

De aangever handelt dus, vaak onbewust, uit Liefde omdat hij/zij dan antwoord geeft aan een vraag naar Liefde.

Namaste